بازار پرطرفدار برندهای دست دوم
تاریخ انتشار: ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۸۳۳۸۹
گروه جامعه خبرگزاری آنا_زهرا اردشیری: لباسهای برند یا مارک دار پوشیدن یک زمانی برای بعضیها نشان افتخاری بود که نصیب هر کسی نمیشد. با جمع شدن اکثر نمایندگیهای اصلی در ایران دیگر آن کسی که لباس هایش را از ترکیه میخرید میتوانست ژست پولدار بودن را به نمایش بگذارد. با به وجود آمدن تحریمها تک و توک نمایندگی برندهای اصلی در کشور پیدا میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اما مگر میشود لاکچری پوشها دست از پوشیدن لباسهای مارک دار بردارند حتی اگر به قیمت خرید لباسهای دست دوم باشد!
چند وقتی است که مزون دارهای شمال شهر لباسهای دست دوم مارک دار را با قیمتهای عجیب و غریب به برند پوشها میفروشند و عجیبتر آنکه این افراد ترجیح میدهد لباس مارک دار تاناکورا را با افتخار بخرند.
کیف دستی کوچک دیور ۲۵ میلیون
کافی است سری به مزونهای بالای شهر بزنید. چنان با دبدبه و کبکبهای لباسهای دست دوم خارجی را میفروشند که حتی به خودت جرئت نمیدهی بپرسی این لباسها از کجا و چطور وارد کشور شده اند؟
تیشرت گوچی و زارا نزدیک به ۸ میلیون تومان، کیف دستی کوچک دیور حدود ۱۵ میلیون تومان، کفشهای لوییس ویتون حدود ۵۰ میلیون تومان و لاکچری پسندها این مبالغ را به راحتی برای اجناس دست دوم خارجی میدهند. البته تعدادی از خریداران نمیدانند این لباس دست دوم است و خیال میکنند از یکی از نمایندگیهای برند معروف خرید کرده اند!
تاناکورا از کجا میآید؟
پوشاک تاناکورا و دستدوم عمدتا از پاکستان و همینطور غرب کشور و از سمت مهاباد وارد کشور میشوند. ورود آنها هم کاملا به صورت قاچاق است. اما همین کالاهای قاچاق که به شکل غیرقانونی وارد مرزهای داخلی شدهاند به دو دسته تقسیم میشوند،تر و تمیزها به مشتری لاکچری پسند که چشمش فقط دنبال برند است، به مزونهای بالای شهر فروخته میشود و اجناس معمولی در مناطق خاصی مثل باغچه به فروش میرسد و قیمتهایشان متفاوت است. این در حالی است که در میان برندهای معروف پوشاک ایرانی میتوان لباسهای بسیار با کیفیت، اما با قیمتهای بسیار پایینتر پیدا کرد. اما برای بعضی از خریداران لباس مارک دار ارزشش را دارد حتی اگر دست دوم باشد.
غرب گرایی ریشه ایدئولوژیک دارد
«محمد میرشکرایی» پژوهشگر و مردم شناس، درگفت و گو با خبرگزاری علم وفناوی آنا میگوید: ریشه برندگرایی در مسائل فرهنگی است که مسائل مختلفی را در دل خود دارد. شیوع مسئله برند گرایی و در پی آن لباسهای تاناکورا بیانگر این است که افراد نسبت به اصالت فرهنگی خود متزلزل هستند یعنی میل تجربه به غرب در آنان بیشتر است که این مسئله نیز ریشه ایدئولوژیک دارد.
این نوع افراد بیشتر به نمایش لاکچری بودن علاقه دارند و مثلا برای نمایش قدرت اقتصادی خود حاضر هستند حتی اجناسی که مطابق سلیقه آنها نیست، اما از برندهای معروف است، استفاده کنند.
این جامعه شناس ادامه میدهد: اینکه شخصی بخواهد ظاهری آراسته داشته باشد و حتی از زیور آلات استفاده کند یک مسئله شخصی و سلیقهای است، اما اینکه کسی در خرید لوازم مصرفی خود وسواس استفاده از وسایل مارک دار داشته باشد و آن را حتی در صورت دست دوم بودن تهیه کند قطعا مشکلی وجود دارد.
میرشکرایی در بخشی از صحبتهای خود به استقبال مردم از کالای داخلی در کشورهایی توسعه یافته اشاره میکند و میگوید: هر چقدر استفاده مردم از کالای داخلی بیشتر باشد قطعا کیفیت کالاها هم بالاتر خواهد رفت و قطعا تولید کنندگان هم باید برای بهبود کیفیت کالای ایرانی تلاش کنند.
مارکهای تقلبی کیلویی در کوچه پس کوچههای پاچنار
بازار استفاده از لباسهای مارک به حدی رسیده است که بعضی تولید کنندههای داخلی هم لباسهای خود را با برندهای خارجی وارد بازار میکنند. پاچنار از جمله مکانهایی است که مارکهای متعدد بین المللی پوشاک به صورت کیلویی به فروش میرسد. مارکهایی که هر کدام میتوانند قیمت یک لباس یا کالا را چندین برابر کنند. این دسته از لباسها معمولا توسط تولیدکنندگان زیرپلهای تولید و با یک مارک خارجی روانه بازار میشود و افرادی که تشنه لباسهای مارک دار هستند همان لباس ایرانی را با قیمت چند برابر فقط بخاطر برند تقلبی اش میخرند.
یا اینکه بسیاری از لباسهای تولید داخل از مدلهای خارجی کپی میشوند. با این تفاوت که از کیفیت و سایز بندی مناسب داخلی برخوردار نیستند. این در حالی است که فروش فلهای مارکها نیز به یاری این بخش آمده و مشتری را به باور دروغ خارجی بودن اجناس تشویق میکند. در این میانه مشتریان چند راه حل در پیش دارند. یا باید به اجناسی داخلی که اغلب بی کیفیت هستند قناعت کنند یا هزینههای گزاف برای برند بپردازند و یا اینکه به تاناکورا روی بیاورند.
سود خرید عمده لباسهای مارک دار در باغچه
داستان خرید لباسهای دست دوم در باغچه یا همان بازار سید اسماعیل (سد اسمال)، اما متفاوت است در این بازار لباسهای دست دوم به اصطلاح مارک دار با قیمتهای بسیار ارزانتر پیدا میشود، اما سود خرید این لباسها در خرید عمده آن است. یعنی مغازه دارهایی که به صورت عمده و ارزانتر خرید میکنند و با قیمتهای عجیب و غریب میفروشند.
بدیهی است بعضیها هم از سر ناچاری به لباسهای تاناکورا باغچه روی میآورند و مجبور به استفاده از آن هستند. بستگی دارد برای چه هدفی وارد باغچه شوید! بر عکس باور عوام تمام کسانی که مشتری لباسهای تاناکورا سید اسماعیل هستند از افراد تنگدست جامعه نیستند.
برند پوشی بد نیست اگر..
برند پوشی نه تنها بد نیست بلکه یک سبک پوشش محسوب میشود. اما مهم این است که بعضی از افراد بهای برند پوشی را چطور پرداخت میکنند؟ در این مورد شاید باید به ضعف تبلیغات برندهای داخلی یا پایین بودن کیفیت بعضی از اجناس داخلی اشاره کرد که مصرف کننده را به سمت لباسهای مارک دار دروغین سوق میدهد.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: برند برند مشهور برند تقلبی محمد میرشکرایی لاکچری لباس های مارک دار لباس های دست دوم مارک ها لباس ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۸۳۳۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بستنی ایرانی در کدام کشورها پرطرفدار است؟
«در ایران روزانه حدود هزار و ۲۰۰تن بستنی مصرف میشود که از این میزان حدود هزار تن از سوی شرکتهای صنعتی و ۲۰۰تن هم از سوی کارگاهها و بستنیسازیهای سنتی تولید میشود.» اینها را محمدجواد شکری، از فعالان صنعت تولید و تجارت بستنی در ایران در مورد آمار تولید و صادرات بستنی در کشور به همشهری میگوید. اما مهمتر از بستنیهایی که مصرف داخلی دارند، لژیونرها و صادراتیها هستند؛ بستنیهایی که با برند ایرانی شهرت جهانی کسب کرده و دل مشتریها را بهدست آوردهاند.
به گزارش همشهریآنلاین، شکری در مورد صادرات بستنی میگوید: «بسیاری از شرکتهای تولیدکننده ایرانی به کشورهای همسایه صادرات بستنی دارند؛ صادراتی که رکورد ۴۰۰تن بستنی در روز را به دستآورده است؛ بستنیهایی که بیشتر به عراق و کشورهای حوزه خلیجفارس مانند عمان و کویت و امارات بهویژه شهر دوبی میرسند. علاوه بر حوزه خلیجفارس، بستنیهای ایرانی به کشورهای آذربایجان، گرجستان، قزاقستان، قرقیزستان و ازبکستان و حتی کشورهای آفریقایی مانند لیبی هم صادر میشود و صادرکنندگان نیمنگاهی هم به بازار چین دارند.»
مردم جهان بستنی ایرانی را با چه طعمهایی دوست دارند؟شکری با بیان اینکه صادرات بستنی ایرانی به کشورهای دیگر با توجه به فرهنگ و ذائقه هر کشوری و با بستهبندیهای مختص هر منطقه انجام میشود، میگوید: «چینیها مزههای ایرانی مانند رز، گلاب و زعفران را خیلی دوست دارند و کشورهای همسایه شمال ایران طعم زردآلو را میپسندند.»
این فعال صنعت تولید و تجارت بستنی با بیان اینکه بستنی ایران حتی به آمریکا و کانادا هم صادرات میشود، میگوید: «هرچند صادرات ما به این کشورها محدود به ایرانیان ساکن در آنجا میشود، اما در شهرهایی مانند تورنتو عرضه بستنی ایرانی به جز فروشگاههای ایرانی به فروشگاههای غیرایرانی هم رسیده، ضمن اینکه بهدنبال توسعه صادرات بستنی به آمریکا هم هستیم.»
بستنی زعفرانی ابتکار ایرانیبستنی از فرنگ به ایران رسید. ناصرالدینشاه قاجار در سفر به فرانسه بعد از خوردن بستنی میوهای فرانسوی، عاشق این دسر جذاب شد و به خدموحشم خود دستور داد طرز تهیه آن را از فرانسویها بگیرند و به ایران بیاورند و اینگونه شد که پای بستنی به ایران باز شد. نخستین کسی که در تهران بستنی درست کرد «ممد ریش» نامی بود که با چرخ دورهگردیاش روانه کوچه و بازار میشد و بستنی میفروخت. پس از او، اکبر مشتی (مشدی) به بستنی رنگ و بوی ایرانی داد و بستنی زعفرانی تولید کرد. طعم این بستنی آنقدر خاص و خوب بود که خیلی زود در میان ایرانیان و جهانیان محبوب شد. اواخر دهه۴۰ شمسی، دستگاههای بستنیسازی وارد ایران شدند و بستنی در طعمها و برندهای مختلف عرضه شد.
بستنی گران شده، مشتری آب رفتهمغازهداران میگویند رشد قیمت این خوراکی پرطرفدار باعث شده تقاضا برای خرید بستنی کاهش پیدا کند. رئیس اتحادیه بستنی، آبمیوه و کافیشاپ تهران با تأیید این موضوع میگوید: «تورم بر میزان تقاضا برای آبمیوه و بستنی اثرگذار بوده و تقاضا تا حدودی کم شده است. برای همین با وجود اینکه هزینهها بیش از ۵۰درصد افزایش یافته است، صنف ما برای حمایت از مصرفکنندگان و برای حفظ بازارمان، تصمیم گرفت امسال فقط حدود ۲۰درصد افزایش قیمت داشته باشد».
محسن مبرا، ضمن تأکید بر اینکه بستنی قیمت مصوب ندارد، ادامه میدهد: «از سال۱۴۰۲ بنا بر مصوبه سازمان حمایت، دیگر نرخ مصوب نداریم و نرخها از سوی خود تولیدکنندهها تعیین میشود.»
قیمت انواع بستنی در بازارکماکان ارزانترین بستنی بازاری بستنی یخی است. بستنی یخی میوهای در برندهای مختلف ۷ هزار تومان است. بستنی چوبی میلکی۱۰ هزار تومان، بستنی کیم ۱۰ هزار تومان، بستنی کیک تیرامیسو ۱۵ هزار تومان، قیفی ۱۵ هزار تومان، بیسکورول ۲۰ هزار تومان، بستنی لیوانی ماراش با شیر بز ۳۰ هزار تومان، بستنی چوبی سالار ۳۰ هزار تومان و بستنی مگنولیا ۴۰ هزار تومان است.
همچنین بستنی یک لیتری طالبی و وانیلی۸۰ هزار تومان است.
هر کیلو بستنی سنتی ساده هم در تهران بین ۱۳۰ تا ۱۷۰ هزار تومان و نوع ویژه و ۴ مغز آن بین ۲۰۰ تا ۲۷۵ هزار تومان است. هر کیلو بستنی میوهای هم در طعمهای مختلف انبه، توتفرنگی و ... بین ۱۵۰ تا ۱۹۰ هزار تومان است.
اگر بخواهید بستنی سنتی در میزان کم سفارش دهید یک ظرف کوچک بستنی سنتی حدود ۴۰ هزار تومان و یک ظرف کوچک بستنی میوهای شامل ۴ اسکوپ (هر اسکوپ بین ۱۵ تا ۲۰ هزار تومان) حدود ۷۰ هزار تومان است. اگر هوس بستنی قیفی هم کنید هر عدد آن بین ۱۵ تا ۲۵ هزار تومان است. بستنی قیفی متری هم که در بعضی مغازهها عرضه میشود با توجه به اندازه کوچک، متوسط و بزرگ به قیمت ۵۰ هزار، ۶۰ هزار و ۷۰ هزار تومان فروخته میشود.